วันพฤหัสบดีที่ 3 ธันวาคม พ.ศ. 2552

ความรักกับความเป็นจริง
แม้ว่าวันนี้ฉันจะยังไม่รู้จักคำว่า ความรักดีพอ แต่ฉันก็จะทำให้มันมีคุณค่า
และ มีความทรงจำที่สุด แม้ว่าความรักมันไม่สามารถจะกำหนดให้เป็นไปอย่างที่ฉันต้องการได้ เพราะ ความรัก เกิดจากคน 2 คน มีบรรทัดฐานต่างๆที่ใครก็ไม่รู้ต้องกำหนด ให้เธอต้องอย่างง้้น อย่างนี้ ผู้หญิงต้องดีเลิศประเสริฐศรี ผู้ชายต้องมีอย่างงี้ อย่างงั้น ใครน๊าเป็นคนกำหนดเส้นกีดกั้นบางๆนี้ไว้ และมันก็มีองค์ประกอบ ที่หลากหลาย ที่ทำให้คน2 คนต้องรักกันแต่ไม่สามารถจะแสดงความรักต่อกันได้ นั่นคือ ฐานะ ทั้งทางครอบครัวทางสังคม หน้าที่การงาน อะไรต่างๆบ้อบอคอแตก
เพราะอะไร ฉันต้องมาบ่นมากมายเหล่านี้เพราะฉันมันแค่ผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่ง ที่รู้ว่าตัวเองไม่คู่ควรกับคนอย่างเขา ไม่เหมาะทั้งทางบ้านเรามันต่างกัน การงาน ฉันก็ยังเรียนไม่จบ เฮ้ยคิดแล้วตัวเองก็คงจะถูกทางเค้าว่าได้ แม้ว่าความรักคนส่วนใหญ่จะคิดว่าไม่เกี่ยวกับสิ่งต่างๆเหล่านี้ แต่เชื่อเถอะ พอเอาเข้าจริงๆ ก็มีซุบซิบ ว่างั้นว่างี้
ถึงฉันจะไม่ได้ ร่ำรวยอะไร แต่ฉันก็ไม่อยากให้ใครว่าได้ ว่าฉันคบเพราะเขาอย่างงั้นอย่างงี้ ฉันเองก็ไม่อยากต้องเป็นฝ่ายที่ถูกกล่าวหาอย่างงั้น เพราะคนเราต้องยืนหยัดให้ได้ เพียงแค่ตอนนี้ฉันยังไม่สามารถทำให้ตัวเอง ไปถึงจุดนั้นได้เท่านั้นเอง เพราะฉันเป็นผู้หญิง สินะ ถึงต้องมองว่าจะดีแค่ไหน จะเหมาะกับเค้าไหม นั่นนะ เค้าคิดว่ากลัวว่าฉันจะไปหลอกเค้า
คงเพราะเค้ารักเค้าห่วงใย คนในครอบครัวเค้าสินะ
แต่ ว่า มองกลับกัน แล้วฉันเองก็ไม่อยากจะถูกคนกล่าวหากันง่าย ทั้งๆที่ฉันเองยังไม่ได้ทำอะไร ฉันผิดหรอ ที่เกิดมาแล้วไม่ได้สวยไม่ได้รวย ช่างเถอะ ขอบคุณนะคะที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของผู้หญิงธรรมดาคนนึงคนนี้ แม้ยังไม่รู้จักความรักดีพอ แต่ว่า ก็จะพยายามทำให้ดีกับปัจจุบันนี้ที่มีความรู้สึกพิเศษ นี้ไว้